День: 22 сентября 2019
Домашнее задание
Домашнее задание: дочитать текст, начатый в классе, до конца, знать его содержание. Письменно:
1.Умеете ли вы правильно употреблять pодительный падеж?
- К сожалению, мы не сможем пойти в кино: абсолютно нет времени (время).
- Сегодня нет дождя (дождь).
- Здесь нет здании (здания), фирм (фирмы), стадиона (стадионы),
поликлиник (поликлиники).
- Сегодня в группе только 3 студента (студент) и 5 студентки (студентка). Всего
8 человек (человек).
- Купи, пожалуйста, три-четыре яблока (яблоко).
- Нам нужен килограмм яблок (яблоки).
- Мы должны сделать 6 упражнений (упражнение).
- Эта матрёшка стоит 500 рублей (рубль).
- В этой аудитории много девушек (девушка) и юношей (юноша).
- Здесь очень мало газет (газета) и журналов (журнал).
- Принеси, пожалуйста, стакан воды (вода).
- Почему ты купила только одну бутылку минеральной воды (минеральная
вода), пачку чая (чай) и банку варенья (варенье)?
- Допишите предложения, раскрывая скобки.
- Больной лишился сна (сон).
- Избегайте (valtige) простуды (простуда) и сквозняка (сквозняк).
- На олимпиаде по русскому языку школьники добились хороших результатов (хорошие результаты).
- Я уже не прошу, а требую тишину (тишина)!
- Я желаю вам счастья (счастье), здоровья (здоровье), удачи (удача),
любви (любовь), приятного аппетита (приятный аппетит) и спокойной ночи (спокойная ночь).
3.Представьте себе , что ваш приятель не любит уроки русского языка. Постарайтесь переубедите его, приведите аргументы.
Нам всем нужно знать русский язык, так как это международный язык. Русский язык очень легкий, я могла петь и говорить по-русски во 2-м классе. Если вы отправляетесь в другие страны, вам понадобится русский язык. Даже если вам не понадобится, вы по крайней мере знаете этот язык.
Ավետիք Իսահակյան
Պատմվածքը մի գոռոզ արքայի մասին էր, ում ամեն խոսքը օրենք էր: Ամեն օրը ամեն ժամը մեկ այդ արքան փոխում էր ամեն մի օրենք: Եթե ինչ որ մեկը նրան չենթարկվեր ապա նրան կախաղան կանեին: Մի օր մի մարդ շեփորը ձեռքին գալիս է և ասում է, որ հերիք եղավ մենք պետք է վտարենք մեր երկրից արքային, մենք պետք է ապրենք ազատ, ուրախ, այդ ամենը լսելով մարդիկ համախմբվեցին և միասին գնացին այդ ամրոց, բայց երբ հասան ամրոց տեսան որ այդ ամրոցը էլ չկա՝ անհետացել է: Այս պատմվածքի ասելիքը այն է, որ մենք ծնվել ենք, որպիսզի հաղթահարենք ամեն մի դժվարություն:
Ճամփորդություն դեպի Մայրավանք
Այսօր մենք ժամը 9-ին ուղևորվեցինք դեպի Կոտայքի մարզում գտնվող Մայրավանքը: Ճանապարհը շաաատ հետաքրքիր էր, մենք խաղացինք <<Մաֆիա>> և <<21>>: Երբ հասանք, սկսեցինք բարձրանալ: Մեր ամբողջ ճանապարհը ձգվեց 10 կիլոմետր: Ճանապարհին ուրախանալով գնում էինք: Քիչ անց դադար տվեցինք և հաց կերանք և շարունակեցինք ճանապարհը: Քանի որ մեր շշերի միջի ջուրը վերջանում էր, մենք բոլորից ջուր խնդրելով՝ գնում էինք:) Հետո երբ հասանք, ուրախացանք այն փաստից, որ ջուր կա: Բոլորը առանց իրար հերթ տալու գնում էին ջրի մոտ: Հետո մի լաաավ հանգստացանք և գնացինք վանքի ներս: <<Հայր Մեր>>-ը արտասանելուց հետո երգեցինք: Հետո <<Ես իմ անուշ Հայաստանի>>-ն արտասանեցինք դրոշը պահած և սկսեցինք աղբահանություն անել: Ավարտելուց հետո կամաց-կամաց պատրաստվեցինք, որ գնանք: Մենք ՝ ես, Գայանեն, Միլենան, Վիգենը և Նարեկը, բոլորից առաջ էինք ընկել, չնայած, որ Արշակը, Ռուբենը և Մարգարիտան արդեն ավտոբուսի մեջ էին: Երբ արդեն ավտոբուսով հետ էինք գալիս, էլի սկսեցինք <<Մաֆիա>> և ուրիշ տարբեր խաղեր խաղալ: Ինձ շատ դուր եկավ այս ճամփորդությունը:))
Անահիտ Հովսեփյան 